Laarzenpad toont de verrassende kant van Zalk

“Een haas…”, zegt Lucas Frijlink op een plek waar weilanden overgaan in bos. Het dier voelt zich blijkbaar betrapt door de wandelaars en schiet er vandoor. De toon van Frijlink doet vermoeden dat het voor hem een dagelijks tafereel is. Hij streek twintig jaar geleden neer aan de boorden van de IJssel en is als bestuurder van Dorpsbelangen nauw betrokken geweest bij de realisatie van het Laarzenpad.

Dat lag er niet zomaar, vertelt Frijlink. Een werkgroep startte in 2007 al met de plannen. Om allerlei redenen kwam realisatie niet rond. “Met Dorpsbelangen hebben we toen in 2014 een nieuwe poging ondernomen, met subsidie van het Nationaal Landschap en medewerking van de gemeente lukte het nu wél”, zegt Frijlink, terwijl hij een informatiefolder uit zijn zak haalt. Op het papier (verkrijgbaar bij De Oase of via www.laarzenpad.nl ) staat alle informatie over het Laarzenpad.

Wandelaars kunnen overal rond Zalk beginnen aan de route, die op veel plekken is uit te breiden of in te korten. Frijlink begint vandaag op de Zalkerdijk, waar hij via het erf van een boerderij een hek naar een weiland opent. Koeien grazen vandaag toevallig op een ander stuk land. Speciale paaltjes, soms is het even zoeken, wijzen de weg. In de verte glijden schepen over de IJssel, de dijk aan de overkant is bevolkt met fietsers. “Halverwege het Laarzenpad kun je de oversteek maken naar het theehuis bij het Zalkerveer”, geeft Frijlink een tip.

“Kies maar…”, zegt hij even verderop. Wandelaars kunnen daar óf langs de IJssel lopen of hun weg vervolgen via het Zalker Bos. De keus valt op het groen. “Eeuwenoud”, vertelt Frijlink. “Ooit aangelegd voor de houtvoorziening van de dorpelingen. Die hadden recht op een deel van het hout. Tegenwoordig kapt de gemeente Kampen om de zeven jaar percelen en kunnen bewoners van Zalk zich inschrijven voor het hout.” Het Zalker Bos is rijk voorzien van flora en fauna. Biezen groeien tussen de bomen door. Liefhebbers van paddenstoelen genieten in het najaar van het bos.

Via de Veerweg komt het dorp langs de dijk weer in zicht. Frijlink wijst op een recent aangelegde tuin in Engelse stijl met daarachter een kikkerpoel. “Je wilt de oude kern toch wel zien?”, klinkt een retorische vraag. De meeste wandelaars kiezen voor die uitbreiding van de route. “Wie nog een authentiek dorp wil zien, moet naar Zalk komen. Wij brengen het dorp zoveel mogelijk terug in oude staat.” Het volle terras van De Oase bewijst dat veel mensen daar interesse in hebben.